چشامو ببندم و 5 سال دیگه رو تصور کنم مثلا

چرا داره بهم خوش نمیگذره؟

از روزی که اومدم حتی یه فیلم هم ندیدم

آیدا بس کن این مسخره بازی ها رو

باید یه کاری کنم که نهایتا روزی یک بار جیمیل رو چک کنم.

تمام شب رو هشیار میخوابم

و حتی شده یه چشمی هم ایمیل چک میکنم 

تقریبا تمام سه چهار ماه گذشته رو اینطور گذروندم

الان وخیم شده این وضعیتم

شروع کردم به کتاب خوندن و یه کارتون گذاشتم دانلود شه.

منبعد میخوام تلاش کنم هیچی نشدنم رو بپذیرم.

خوشحالم اما می ترسم از خوشحال بودن!

به خوشحال بودن عادت ندارم! نگرانم که نکنه خراب شه یا خواب باشم یا نکنه توهمه یا نکنه نکنه نکنه....

هزار تا اما و اگر تو ذهنمه!

تا حالا ترسیدین از اینکه خوشحال باشین؟

چرا بی قید شاد بودن رو یاد نگرفتم؟!

بعد عمری تصمیم به ازدواج گرفتیم؛ کشور به کرونا دچار شد :|||

از عجیب و غریب بودن این روزا هر چی بگم کم گفتم

پس بهتره دیگه حرفی نزنم

شما چه خبر؟